Mwanza
Door: Date Claudius van der Veen
Blijf op de hoogte en volg Brenda
26 Maart 2008 | Tanzania, Mwanza
Mwanza, de stad waar we de vorige week hebben doorgebracht (en inmiddels weer zijn teruggekomen) is de tweede grootste stad van Tanzania met een redelijk aantal internet cafés. Oké de stroom valt er zo nu en dan uit, maar dan zou je toch af en toe nog best kunnen internetten… niet dus. ‘No connection’ is meestal de reactie die we krijgen nadat ik ben uitgelachen omdat ik Merle op mijn rug draag (kinderen dragen is namelijk een vrouwenbezigheid). No connection…vandaar dat het zo lang duurde voordat jullie weer wat over onze avonturen konden lezen.
Naast het incidentele hoongelach maken we ook steeds meer ‘vrienden’. Als ik bij hoge uitzondering een keer alleen bij Kuleana, onze vaste drinkplaats kom, vragen 5 serveersters waar ‘the baby’ of ‘mtoto’ is. ‘Merle’ is voor de Tanzaniaan niet uit te spreken. Het wordt meestal Marilyn of Mello. Vanochtend viel een van de schoonmaaksters van het guesthouse waar we zitten Brenda lachend om de hals. ‘Karibu tena, welkom back!’. We zijn voor de komende 10 dagen in Mwanza weer verzekerd van veel aanspraak en glimlachen.
Na ons laatste stukje dat jullie gelezen hebben, zijn we nog een paar dagen bij Meedy en Dirk gebleven. Een avond ben ik met Dirk meegegaan naar het ziekenhuis om bij een jonge vrouw te kijken die aan het bevallen was. Als Dirk dienst heeft wordt hij opgehaald door de ‘mwalinsi’, een bewaker van het ziekenhuis. Die komt met pijl en boog en een potje gif in zijn borstzakje. Ik moest erg lachen maar Dirk verzekerde me dat dit de standaard uitrusting is om ons, het ziekenhuis en zichzelf te beschermen tegen overvallers en hyena’s, hoewel de laatste schijters blijken te zijn die al wegrennen als je bukt om een steen te pakken.
Aangekomen bij het ziekenhuis schrok ik van de smerige bende. Een barende vrouw op een smerig bed waar ik in mijn kluskleren nog niet op durf te zitten, overal vliegen op de vloer en een poes die door het open raam naar binnen probeert te klimmen. Ik was erg onder de indruk al was ik voorbereid door Meedy en had ik onderweg in een ziekenzaaltje al drie kippen op een bed zien zitten.
De dag daarop vertrokken we naar Mwanza, waar Brenda inmiddels een aantal afspraken had staan om interviews af te nemen. Het was mijn eerste rijervaring in Tanzania (inclusief twee banden verwisselen). Eerst een uur over een zandweg, waar links of rechts er niet zo toe doet en daarna nog 3 uren over een verharde weg naar Mwanza. Het was heerlijk en voelde heel vrij om in je ‘eigen’ 4WD te zitten en door het Afrikaanse land te rijden. In het guesthouse kwamen we er al snel achter dat 1 kamer met zijn drieën niet te doen is. De rest van de week hebben we ons de luxe veroorloofd van een tweede dubble. Merle kon zo slapen waneer ze dat wilde en wij hoefden ’s avonds niet in de tuin te wachten tot het tijd was om naar bed te gaan (wat overigens geen straf was). De avonden in Mwanza zijn lekker warm. We drinken een Safari of Serengeti biertje, Brenda werkt nog wat of we kijken een filmpje op de laptop (als de stroom niet is uitgevallen).
Eén project dat Brenda bezoekt is voor straatkinderen. In de heuvels buiten Mwanza is een traditioneel dorp nagebouwd en daar worden zo’n 30 jongens opgevangen. Omdat het buiten de stad ligt, reed ik Brenda erheen. Het was een bijzondere ervaring voor ons alle drie, maar ik denk dat Merle er het meest in is ondergedompeld. Onophoudelijk ging ze van arm naar arm, werd ze rondgereden in de buggy, kreeg ze een stok om mee te trommelen en op een gegeven moment vond ik haar terug met een half opgesabbelde lolly in haar mond. Ze vond het allemaal best!
Halverwege die week kwamen Pim en Stijn, twee fysiotherapeuten i.o. die stage lopen in Kibara naar Mwanza. Dat was gezellig. ’s Avonds lekker eten in Isamilo Lodge, waar je uitkijkt over de stad en het meer. Helaas werd Pim ziek van de rouwkost, dus kon hij de volgende dag niet mee op het tripje naar een eiland in het Victoriameer. In de Lonely Planet hadden we al gelezen dat het een natuurreservaat is met een mini dierentuintje. De dieren (1 leeuw, 1 luipaard, 3 hyena’s en 1 ‘severly pissed-off’ chimpansee) verblijven daar als tussenstop naar een ander reservaat. Toen we aankwamen moesten we door de jungle zoeken naar de kooien. Dit leverde op: 1 knorrende hyena en 1 onttroonde leeuw. Het luipaard was nergens te bekennen en de chimp had zich waarschijnlijk verhangen in zijn eigen hok, want daar bungelde enkel nog een autoband. Toch waren de 3 uren wachten, 15 minuten varen en 2 uren wandelen op het eiland een prettige afwisseling van de drukke stad.
Op Goede Vrijdag zijn we samen met Pim en Stijn weer naar Kibara gereden. We konden daar weer even van de rust genieten en Dirk en ik hebben in de tuin gewerkt. Eerste Paasdag hebben we eieren geschilderd en een heerlijk brunch gemaakt. Pim en Stijn kwamen ook en met z’n allen hebben we genoten van een echte Paasbrunch. ’s Avonds is Brenda met Dirk meegegaan naar het ziekenhuis waar een vrouw aan het bevallen was (Er wordt hier veel bevallen, maar helaas sterven er ook veel baby-tjes). Ook moest er bij een bewusteloze man met een flinke jaap gehecht worden en kon Brenda haar oude vak weer even oppakken door Dirk te assisteren.
Gister, tweede Paasdag zijn we teruggereden naar Mwanza. Het had die nacht vreselijk geregend dus de eerste helft van de reis was lastig. We glibberden van de ene kant van de weg naar de andere, maar toen we na 60 km de verharde weg bereikten konden we weer genieten van de prachtige omgeving. Toen we langs de Serengeti reden zagen we gnoes, gazellen en struisvogels. We hebben erg veel zin in onze tocht dóór de Serengeti als we over 2 weken naar Arusha gaan. We blijven nu eerst in Mwanza tot volgende week woensdag of donderdag. Daarna vertrekken we samen met Meedy en Dirk naar Arusha, waar we waarschijnlijk de rest van de tijd zullen verblijven.
Naast het incidentele hoongelach maken we ook steeds meer ‘vrienden’. Als ik bij hoge uitzondering een keer alleen bij Kuleana, onze vaste drinkplaats kom, vragen 5 serveersters waar ‘the baby’ of ‘mtoto’ is. ‘Merle’ is voor de Tanzaniaan niet uit te spreken. Het wordt meestal Marilyn of Mello. Vanochtend viel een van de schoonmaaksters van het guesthouse waar we zitten Brenda lachend om de hals. ‘Karibu tena, welkom back!’. We zijn voor de komende 10 dagen in Mwanza weer verzekerd van veel aanspraak en glimlachen.
Na ons laatste stukje dat jullie gelezen hebben, zijn we nog een paar dagen bij Meedy en Dirk gebleven. Een avond ben ik met Dirk meegegaan naar het ziekenhuis om bij een jonge vrouw te kijken die aan het bevallen was. Als Dirk dienst heeft wordt hij opgehaald door de ‘mwalinsi’, een bewaker van het ziekenhuis. Die komt met pijl en boog en een potje gif in zijn borstzakje. Ik moest erg lachen maar Dirk verzekerde me dat dit de standaard uitrusting is om ons, het ziekenhuis en zichzelf te beschermen tegen overvallers en hyena’s, hoewel de laatste schijters blijken te zijn die al wegrennen als je bukt om een steen te pakken.
Aangekomen bij het ziekenhuis schrok ik van de smerige bende. Een barende vrouw op een smerig bed waar ik in mijn kluskleren nog niet op durf te zitten, overal vliegen op de vloer en een poes die door het open raam naar binnen probeert te klimmen. Ik was erg onder de indruk al was ik voorbereid door Meedy en had ik onderweg in een ziekenzaaltje al drie kippen op een bed zien zitten.
De dag daarop vertrokken we naar Mwanza, waar Brenda inmiddels een aantal afspraken had staan om interviews af te nemen. Het was mijn eerste rijervaring in Tanzania (inclusief twee banden verwisselen). Eerst een uur over een zandweg, waar links of rechts er niet zo toe doet en daarna nog 3 uren over een verharde weg naar Mwanza. Het was heerlijk en voelde heel vrij om in je ‘eigen’ 4WD te zitten en door het Afrikaanse land te rijden. In het guesthouse kwamen we er al snel achter dat 1 kamer met zijn drieën niet te doen is. De rest van de week hebben we ons de luxe veroorloofd van een tweede dubble. Merle kon zo slapen waneer ze dat wilde en wij hoefden ’s avonds niet in de tuin te wachten tot het tijd was om naar bed te gaan (wat overigens geen straf was). De avonden in Mwanza zijn lekker warm. We drinken een Safari of Serengeti biertje, Brenda werkt nog wat of we kijken een filmpje op de laptop (als de stroom niet is uitgevallen).
Eén project dat Brenda bezoekt is voor straatkinderen. In de heuvels buiten Mwanza is een traditioneel dorp nagebouwd en daar worden zo’n 30 jongens opgevangen. Omdat het buiten de stad ligt, reed ik Brenda erheen. Het was een bijzondere ervaring voor ons alle drie, maar ik denk dat Merle er het meest in is ondergedompeld. Onophoudelijk ging ze van arm naar arm, werd ze rondgereden in de buggy, kreeg ze een stok om mee te trommelen en op een gegeven moment vond ik haar terug met een half opgesabbelde lolly in haar mond. Ze vond het allemaal best!
Halverwege die week kwamen Pim en Stijn, twee fysiotherapeuten i.o. die stage lopen in Kibara naar Mwanza. Dat was gezellig. ’s Avonds lekker eten in Isamilo Lodge, waar je uitkijkt over de stad en het meer. Helaas werd Pim ziek van de rouwkost, dus kon hij de volgende dag niet mee op het tripje naar een eiland in het Victoriameer. In de Lonely Planet hadden we al gelezen dat het een natuurreservaat is met een mini dierentuintje. De dieren (1 leeuw, 1 luipaard, 3 hyena’s en 1 ‘severly pissed-off’ chimpansee) verblijven daar als tussenstop naar een ander reservaat. Toen we aankwamen moesten we door de jungle zoeken naar de kooien. Dit leverde op: 1 knorrende hyena en 1 onttroonde leeuw. Het luipaard was nergens te bekennen en de chimp had zich waarschijnlijk verhangen in zijn eigen hok, want daar bungelde enkel nog een autoband. Toch waren de 3 uren wachten, 15 minuten varen en 2 uren wandelen op het eiland een prettige afwisseling van de drukke stad.
Op Goede Vrijdag zijn we samen met Pim en Stijn weer naar Kibara gereden. We konden daar weer even van de rust genieten en Dirk en ik hebben in de tuin gewerkt. Eerste Paasdag hebben we eieren geschilderd en een heerlijk brunch gemaakt. Pim en Stijn kwamen ook en met z’n allen hebben we genoten van een echte Paasbrunch. ’s Avonds is Brenda met Dirk meegegaan naar het ziekenhuis waar een vrouw aan het bevallen was (Er wordt hier veel bevallen, maar helaas sterven er ook veel baby-tjes). Ook moest er bij een bewusteloze man met een flinke jaap gehecht worden en kon Brenda haar oude vak weer even oppakken door Dirk te assisteren.
Gister, tweede Paasdag zijn we teruggereden naar Mwanza. Het had die nacht vreselijk geregend dus de eerste helft van de reis was lastig. We glibberden van de ene kant van de weg naar de andere, maar toen we na 60 km de verharde weg bereikten konden we weer genieten van de prachtige omgeving. Toen we langs de Serengeti reden zagen we gnoes, gazellen en struisvogels. We hebben erg veel zin in onze tocht dóór de Serengeti als we over 2 weken naar Arusha gaan. We blijven nu eerst in Mwanza tot volgende week woensdag of donderdag. Daarna vertrekken we samen met Meedy en Dirk naar Arusha, waar we waarschijnlijk de rest van de tijd zullen verblijven.
-
26 Maart 2008 - 06:25
Pauline:
Ha lieve alledrie!
Wat een mooie en indrukwekkende verhalen. Dat had je van te voren toch niet allemaal kunnen bedenken en overzien;)! Ik ben nu al benieuwd naar het volgende verhaal en foto´s!
Kus Pauline -
26 Maart 2008 - 08:02
Janko En Linde:
Jeuuuu! een nieuw verhaaltje :-)
Maareh, date, jij hebt toch je indy-zweep bij je om hyena's en overvallers mee van het lijf te houden??
(zijn daar ook veel slangen trouwens?)
Wij zitten hier in een witbesneeuwd nederland een tweede winter te genieten, terwijl jullie met een safari op safari zijn; rare wereld. Geniet ervan!!
Liefs, Jank en Lindl -
26 Maart 2008 - 08:13
Hinke:
Gaaf om weer wat van jullie te horen. Het is wel een heel speciale wereld waarin jullie je begeven. Zeker vanuit ons winterse Nederland, waar we net hebben genoten van een witte pasen. Brenda veel succes met je onderzoek en ik wens jullie al vast een heel mooie reis.
groetjes,
Hinke -
26 Maart 2008 - 08:23
Ma Greet En Pa Dries:
Hoi globetrotters,
Geweldig 's morgens vroeg wakker worden en weer een leuk bericht van jullie te lezen. Wat een belevenissen, je moet ook wel van alle markten thuis zijn daar. Die Merle heeft ook wel de vakantie van haar leven.
Liefs en een dikke knuffel van ons. -
26 Maart 2008 - 08:37
De Lapjes:
hey Mzungu's,
Stiekem zat ik al een tijdje te wachten op bericht van jullie. Leuk om de verhalen te lezen. volgens Joyce beleven jullie tenminste wat!!(Zij heeft vorige week donderdag haar enkelbanden flink verrekt en zit nu in stevig tape dus kan niet zo maar de hort op)Genieten doen jullie gelukkig ook en Merle krijgt genoeg aandacht. Straks moet ze weer helemaal wennen aan al die bleekscheten hier!!
veel liefs van de lapjes -
26 Maart 2008 - 09:44
Kathelijne:
Dit is echt heel leuk om te lezen!
liefs,
kathelijne -
26 Maart 2008 - 10:31
Pa En Ma V.d.Veen:
Lieve kinderen we riezen zo met jullie mee geweldig om dit alles te mee te maken ,hier alles o k groetjes van fam. Marvellie ,vandaag opening van de nieuwe school.
heel veel liefs pa en ma. -
26 Maart 2008 - 11:01
Margriet:
Hallo,
Jeetje, het is allemaal om te lezen al zeer indrukwekkend. Kan me niet indenken hoe bijzonder het moet zijn om er 'echt' te zijn. Mooi dat Merle er ook zo veel plezier heeft. Ik geniet van jullie verhalen en kan niet wachten tot jullie weer schrijven!
Margriet -
26 Maart 2008 - 15:44
Mama(greetje):
lieve Brenda ,Date en Merle;
Wat een avonturen, ik zie het allemaal zo voor me,zou wel zo even een dagje mee willen maken met jullie,Bren sterkte met je werk en Datedeze speciale papa-tijd zul je vast niet snel vergeten!
Liefs en knuffels voor jullie drietjes
Mama greetje -
26 Maart 2008 - 17:10
Talitha:
Hoi lieve Brenda, Date en Merle,
Vorige week uitte ik mijn zorgen tegenover Bertjan omdat ik nog helemaal niets van jullie had gehoord! Ik heb jullie berichten niet ontvangen. Gelukkig kan ik met Bertjan meelezen en met eigen ogen lezen en zien dat alles goed met jullie gaat! Wat moest ik anders tegen Mehmet zeggen! Ze maakt het erg goed. Ze heeft ongeveer al mijn boeken in de studeerkamer aangevreten en is nu druk bezig met de boekenkast. Ook het behang moet eraan geloven. Maar we vinden haar nog steeds lief!
Veel reisplezier nog!! -
29 Maart 2008 - 10:35
Lucette:
Merle is the best zeg! Wat een topdochter! Dikke kus voor haar! Fijn te horen dat het zo goed gaat met z'n 3-en, en met het reizen. Time flies he, geniet ervan, ik kijk uit naar het volgende verhaal :)
XX luc. -
29 Maart 2008 - 18:48
Bill:
Wat een leven zeg. Geniet er nog van! Ik ben benieuwd naar alle foto's straks. Big hug! Bill -
30 Maart 2008 - 10:17
Madelon:
Hee Brenda & Date!
Wat fijn dat het zo goed met jullie gaat. Leuk om jullie verslagen te lezen. Groet! Madelon -
30 Maart 2008 - 14:58
Brigit:
Leuk om even met jullie mee te reizen naar een andere wereld. Heb je al nieuwe kookinspiratie opgedaan Brenda? Hier zullen we het zonder je moeten doen volgende week... Maar wel in een 'verbouwde' keuken, waar nu toch in ieder geval plaats is voor 2 mensen tegelijk sinds de sta-in-de-weg-wasmachine weg is.
Geniet lekker verder met zijn drietjes en succes met je werk Brenda!
Liefs, Brigit -
01 April 2008 - 12:04
Stijn En Pim:
Wat een leuke verhalen! Zal vast een leuk land zijn, Tanzania. Leuke mensen, mooie omgeving, en een prima klimaat, lijkt ons. Veel plezier nog, en tot donderdag!
Groeten, Stijn en Pim -
03 April 2008 - 09:11
Marije:
Hoi Date en Brenda,
Heel erg leuk om jullie reisverhalen te lezen. En geweldig te horen hoe goed Merle het doet. Jan durft een vakantie in Zweden nog niet eens aan met Eva deze zomer. Ik gebruik jullie avontuur om hem er toch maar van te overtuigen.
Hier op het werk gaat alles zijn gangetjes, nog geen bericht van Jessica, op welke datum had jij gegok?
Nog heel veel plezier en tot in mei.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
